Szkoda, że to nie Wielkanoc - Częstochowa

Nie wiem czy Wy też tak macie w domu przed świętami, ale plan moich domowych zajęć w tym okresie wygląda mniej więcej tak :
- Daj pieniądze!
- Nie przeszkadzaj!
- Nie wyżeraj tego!
- Nic z ciebie nie ma!
- W ogóle nie jesteś do ręki!
- Mógłbyś coś zrobić!
- Trzeba jechać jeszcze po to!
- Tak się tego nie robi!I
- Wyjdź mi stąd.!
- Ale jestem wykończona !!!

Pewnie to wynika z mojego ograniczenia, ale nie bardzo mogę się w tym połapać. Mam coś w końcu robić czy potrzebuje mnie żebym słuchał gderania. Czasem odnoszę wrażenie, że one lubią się poudręczać tym ich „ wszystko na mojej głowie „ Tak czy inaczej biorę na siebie zależnie od świąt, choinkę albo święconkę. W tym roku po dłuższej analizie powstałych w moim mieście zmian komunikacyjnych, narobili jakiś rond, jedno kierunkowych, parkingi płatne, targowisko przy kościele w sobotę czynne. Postanowiłem, że zamiast szukać miejsca do zaparkowania, zasmradzać miasto spalinami wsiądę na Hose i pognam ze święconką do Częstochowy. Na jedno wyjdzie. Przy okazji uniknę słuchania tego brzęczenia po raz 32-gi. Niekiedy miewam przebłyski geniuszu i wpadam na taki pomysł. Po wysłuchaniu steku bezzasadnych oskarżeń o to, że zależy mi tylko na wyrwaniu się z domu ( a ja przecież uwielbiam wysłuchiwać tego przedświątecznego szczebiotu), wykradłem maleńki koszyczek ze strawą i bocznym wyjściem przedarłem się do garażu. Usłyszałem jeszcze coś o motocyklistach i cholernym sezonie ( przesadziła) , ale za chwilę byłem już na ulicy. Hose chyba też wyczuł napięcie, bo wydaje mi się że chodził ciszej. Walłem jeszcze fotke, żeby udokumentowac jak się poświęcam dla tradycji i rodziny ( kto to doceni ) i już gnaliśmy na Śrem. Po paru kilometrach wiedziałem że to był błyskotliwy pomysł. Temperatura idealna do jazdy, barwy budzącej się do życia zieleni skąpane w blasku słońca,a niebo całe bezchmurne i tak przez prawie całą drogę. Pierwszy tegoroczny wyjazd w takiej scenerii. Naprawdę aż dech zapierało. I jeszcze to poczucie dumy, że jadę święcić pokarm dla rodziny. Czego to nie zrobi kochający ojciec i mąż. Drogę wszyscy znają jedenastką do Olesna i na Częstochowę, nie będę opisywał. Nie jadłem bo post więc relacji kulinarnej też nie będzie, nawet z domu, bo nic nie dostałem. Wyobrażacie sobie . Walę 600 km-ów ze święconką do świętego przybytku i zero wdzięczności. W sumie uwinąłem się od 7 do 6. . A kończąc, droga Gosiu jeśli kiedyś w wielką sobotę będzie znów taka pogoda słyszałem o sanktuarium w Łagiewnikach....już tym razem mnie kusiło.... Szkoda że teraz się nie da. Pozdrawiam Zaleś 

 

P.S. Jeżeli podoba Wam się pomysł bloga, proszę o komentarze i subskrypcje. Poniżej zdjęć jest miejsce na wasz adres e-mail, nowe posty będą przychodzić na Waszą pocztę ( ze 2-3 w tygodniu) wystarczy przepisać hasło które się pojawi po naciśnięciu „ submit”. Dla posiadaczy kont google po prawej stronie G+. Jeśli możecie, Udostępniajcie również na fejsie. Z góry bardzo dziękuje za pomoc w rozwoju bloga.